Kæru Ingólfs Helgasonar til Mannréttindadómstóls Evrópu vísað frá

birt 18. nóvember 2014

Mannréttindadómstóll Evrópu (MDE) hefur vísað frá máli Ingólfs Helgasonar á hendur íslenska ríkinu sökum þess að úrræði fyrir íslenskum dómstólum hafi á þessu stigi ekki verið tæmd. Ingólfur hafði kært íslenska ríkið vegna meintra brota gegn rétti hans til að velja sér verjanda eftir að Hæstiréttur hafði staðfest úrskurð Héraðsdóms Reykjavíkur um að afturkalla skipun Jóhannesar Bjarna Björnssonar hrl, verjanda Ingólfs. Var afturköllunin studd þeim rökum að ekki væri útilokað að verjandinn yrði kvaddur til sem vitni í málinu þar sem ákæruvaldið hafði lagt fram í málinu endurrit af hleruðu símtali milli verjandans og annars sakbornings í málinu.

Í bréfi um niðurstöðu MDE dags. 13. nóvember segir að MDE hafi komist að þeirri niðurstöðu að þar sem málaferli þau sem kæran er sprottin af séu enn í gangi fyrir íslenskum dómstólum teljist innlend úrræði ekki tæmd líkt og áskilið er í 1. mgr. 35. gr. Mannréttindasáttmála Evrópu. Ákvörðun þessi er endanleg hvað varðar þá kæru sem send var MDE en sérstaklega er tekið fram í bréfi dómstólsins að unnt séð senda nýja kæru þegar málsmeðferð í máli ákæruvaldsins gegn Ingólfi Helgasyni hafi verið lokið hér á landi.The European Court of Human Rights (ECHR) has dismissed an application from Mr. Ingolfur Helgason, former CEO of Kaupthing Iceland, against Iceland as domestic remedies have not been exhausted. Mr. Helgason had filed an application with the Court following an alleged violation of his right to choose his defense lawyer after the Supreme Court of Iceland affirmed the Reykjavik District Court’s decision to revoke the appointment of Mr. Helgasson’s defense laywer Mr. Johannes Bjarni Bjornsson. The decision had been based on the fact that Mr. Bjarnason might possibly be required to testify in the case as the prosecution had produced a transcript of a wire-tapped phone call between Mr. Bjornsson and a second defendant in the case.

The ECHR announced its decision in a letter dated 13 November and concluded that since the initial proceedings against Mr. Helgason and others had not been concluded before the domestic courts all domestic measures, as referred to in Art. 35 (1) of the Convention, could not be considered to have been exhausted. The ECHR’s decision is final regarding this particular application but the Court notes in its letter that a new application can be sent once the prosecution’s ongoing case against Mr. Helgason has been concluded in Iceland.